Deze clip van de beroemde psychiater Viktor Frankl raakt me telkens diep. Als overlever van Auschwitz heeft hij onder het aller-aller-aller slechtste van de mens geleden. Juist hij geeft in dit fragment aan waarom je idealist moet zijn als je met andere mensen werkt. Zo aangrijpend en zo confronterend dat zo iemand, met die ervaring, ons dit moet vertellen. Kijk goed naar hoe je je onderwijs vormgeeft. Spreekt daar vertrouwen en volwassenheid uit of plaats je de student eigenlijk in een kinder-rol?